belgin temur

Çocukların Anne ve Babalarından Ayrı Kalması

4.5 yaşında bir kızım var. Çalıştığımız için onu annemin yazlığına göndermeliyim. Yaklaşık 2 ay kalacak. Bunda bir sakınca var mı? Kızım istekli görünüyor. Bizden iki aylık uzaklaşma onun psikolojisini olumsuz etkiler mi acaba?

Bu yaş çocukların anne ve babalarından ayrı kalmaya tahammüllerinin arttığı bir yaştır. Ancak yine de 2 ay uzun bir süre. Bu yaşlarda psikolojik olgunlaşmasıyla ilgili sorun yaşamayan bir çocuk bir haftaya kadar anne-babadan ayrı kalabilir. Düzenli bir ayrılık olacaksa hiç değilse hafta sonları çocuğunuzu görebileceğiniz bir düzenleme yapmanız daha doğru olacaktır. Ailelerinden bu kadar uzak kalan çocuklar hiç tepki göstermeseler de bu durumdan olumsuz etkilenebilirler. Onların istekli olmaları bu nedenle belirleyici olmamalı. Böyle uzun bir ayrılığın çocuklarda yoksunluk yaratacağı ve anne-baba ile olan güven ilişkilerini de olumsuz etkileyeceği unutulmamalıdır. Çocukluk hayatı boyunca her çocuğun anne-baba ile düzenli ve ritmik bir ilişki içinde olması gerekmektedir. Çocukların her türlü yaşantılarını, duygu ve düşüncelerini anne-babalarıyla paylaşmaya onların geribildirimlerini duymaya ihtiyaçları vardır. 

3 yaşına girecek bir oğlum var. Kendisinden hacca gitme dolayısıyla 40 gün ayrı kaldık. Bu ayrılık sürecinde tırnak yemeye başlamış ve bunu alışkanlık haline getirmiş. Her ortamda tırnağını yiyor. Bu alışkanlığı nasıl bıraktırabiliriz?

Tırnak yeme davranışı tıpkı diğer davranış sorunlarında olduğu gibi genellikle bir sıkıntının sonucunda bir belirti olarak ortaya çıkıyor. Genellikle de çocuğun yoğun sıkıntı ve kaygı hissettiği zamanlarda sıklaşıyor. Yapılması gerekenlerden önce yapılmaması gerekenler bu tarz problemlerde daha önemli. Öncelikle hiçbir şekilde hatırlatıcı ve uyarıcı olmamalısınız. ?Elini çek oradan, tırnağını yeme, mikrop kaparsın, ağzın yara olur vs? türündeki uyarılar hiçbir şekilde bu problemin çözülmesine yardımcı olmayacaktır. Aksine hem çocuğun dikkatini hepten bu davranışa çekecek ve bu nedenle hatırlatıcı olacaktır hem de çocuğun kaygısının artmasına neden olacaktır. Çünkü genellikle çocuk çok da bilinçli olmadan ve kendi kontrolü dışında bu davranışa yönelmektedir. Hatırlatmak ve bunun kötü olduğunu söylemek yeni bir sıkıntıya ve kaygıya neden olabilir. Bunun yerine dikkatini başka yöne çekmeye çalışmak, elini kullanması gereken bir aktivite önermek daha etkilidir. Kaygı ve sıkıntı durumlarında çocukların bu kaygılarını ifade edecekleri ortamlara ihtiyaçları vardır. Özellikle de bu yaşlarda anne ile ilişki içinde bu sıkıntıların ortaya konabilmesi önemlidir. Uzun süren böyle bir ayrılığın ardından çocuğunuz sizi kaybetme korkusu yaşamış olabilir. Özellikle de size bağımlılığı devam ediyorsa çaresizlik duygusu, korku, suçluluk, terk edilme endişesi gibi temel güven duygusunu etkileyecek olumsuz duygular içinde olabilir. Tüm bu duygularını ifade edebilmesi için onunla bol bol vakit geçirmeli, oyunlar oynamalısınız. Resim, oyun hamuru, dramatizasyon (evcilik) gibi oyunlar ve aktiviteler çocukların iç dünyalarını yansıtmalarına olanak verirler. Ayrıca sizinle oyun oynamak ve vakit geçirmek yeniden temel güven duygusunu kazanmasında da etkili olacaktır. 

Kardeş Kıskançlığı - Çocuğun Anne Babadan Ayrı Kalması 

4 ve 2 yaşında iki kızım var. Eşim yurt dışında olduğu için son 1 yıldır kızlarımla birlikte annem ve babamın evinde yaşıyoruz. Bu konuda çok fazla problemimiz yok, asıl problemim büyük kızımın kardeşini kıskanması. Her konuda ikisine de eşit davranıyoruz, ikisine de aynı derecede ilgi gösteriyoruz. Ancak bir başkası küçük kızımla ilgilendiği zaman, büyüğü bunu çok kıskanıyor ve ağlama krizlerine giriyor. Bu konuda neler önerirsiniz? 

Çocuklar özellikle yaşamın ilk 3 yılında annenin sürekli ilgisini isterler ve annenin ilgisini-sevgisini paylaşabilecek olgunluğa ulaşmamışlardır. İlk kızınız 3 yaşını doldurmadan önce ikinci bir kardeşin gelmiş olması onun henüz 2 yaşındayken zorunlu bir anneyi paylaşma dönemine girmesi onu çok zorlamış olmalı. Ve geçmişe dönük bu ihtiyaç hala devam ediyor gibi görünüyor. Sizin ikisine de eşit davranma çabanızın büyük kızınıza yardımcı olamaması da çok doğal. Çünkü bu durum sizin tavrınızdan çok onun ihtiyacıyla ilgili. Sizin ilginizi paylaşamadığı gibi bir başkasının kardeşiyle ilgilenmesi de büyük olasılıkla kendi ihtiyacını çağrıştırıyor ve bu nedenle kızgınlığı artıyor. Babalarının da uzakta olması ikisinin de size daha fazla ihtiyaç duymasına neden olmuş olabilir. Kardeş kıskançlığı doğal ve yaşanması gereken bir duygu. Ancak bu duygunun sonuçları ile ve varsa davranış problemleriyle sizin nasıl baş ettiğiniz ve nasıl tepki verdiğiniz çok önemli. Örneğin; ağlamaya başladığında o an ilgi istiyor demektir. Bu durumda onu da seviyor olduğunuzu söylemek yerine belki yanına gidip, kucağınıza alıp üzüntüsünün ne olduğunu sorabilirsiniz. Net bir yanıtı olmasa da o anki ilgi ihtiyacını gidermiş olacaksınız. Ayrıca mümkün olduğunca büyük kızınızla ayrı zaman geçirmeniz önemli. Bu tarz önlemler de problemi hafifletmezse bir uzman yardımı almanız uygun olur. Çünkü problemin sizin fark edemediğiniz boyutları olabilir.